Dino

“Posyłam ci bezdomne moje serce.
Co chcesz z nim zrób.
Na swoje zamień to bezdomne serce
Lub zatrać, zgub.
Wdzięczne ci będzie to bezdomne serce
Nawet za grób.”Jak patrzymy na Dino leżącego na budzie, mamy nieodparte wrażenie, że Julian Tuwim pisał ten wiersz o nim…

Dino jest już bardzo zmęczony życiem w więzieniu…ciągłą walką o przetrwanie…jedzenie…budę…
Dino już sie poddał…Już nie walczy o uwagę człowieka…
Leży na budzie, trzęsie się…ze strachu? Z zimna?
Ile jeszcze zim wytrzyma w schronisku taka mała bezbronna kuleczka?…W za dużej, nieocieplonej budzie?…
Został oddany do schroniska przez właściciela w lipcu 2010 r.
– Wtedy pękło serduszko Dino.
Czy znajdzie się ktoś, kto sklei jego serduszko i uleczy duszę?…

Dino znalazł cudowny dom tymczasowy. Pełen miłości i ciepła. Na tyle cudowny, że Dinuś zostaje w tym domu na stałe:):)